EMILIA WAŚNIOWSKA
- Kategoria: Literatura
- Pierwsze logowanie: 25.11.2014
- W sieci:
- Sylwetka:
Urodzona 20 września 1954 roku w Poznaniu, zmarła 26 listopada 2005 w Poznaniu.
Poetka, polonistka, autorka wierszy, opowiadań i piosenek dla dzieci. Żona podpułkownika WP Jerzego Waśniowskiego - byłego komendanta WKU Poznań 1. W 1973 ukończyła II Liceum Ogólnokształcące im. Heleny Modrzejewskiej, a w 1977 filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Swoją lirykę publikowała początkowo m.in. na łamach "Tygodnika Powszechnego", "Tygodnika Kulturalnego" i "Życia Literackiego".
Zadebiutowała arkuszem poetyckim Przychylić ziemi. Pracowała w dawniejszym poznańskim Pałacu Kultury (obecnie jest to Centrum Kultury "Zamek), w Ogólnopolskim Ośrodku Sztuki dla Dzieci i Młodzieży, w Liceum Sióstr Urszulanek i w różnych szkołach podstawowych. Od 1992 była dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 34 na os. Bolesława Śmiałego. Przez kilka lat, jako "Radiowa Sowa" prowadziła audycję dla dzieci w Radiu Merkury Poznań.
- Varia:
Szkole Podstawowej nr 34 w Poznaniu oddała całe swoje serce. Prowadziła oryginalne akcje popularyzujące czytelnictwo i rozwijające zainteresowanie książką, zachęcające dzieci i młodzież do samodzielnych prób twórczych. Dzięki niej osiedlowa podstawówka - moloch stała się miejscem częstych odwiedzin wybitnych współczesnych pisarzy, których Emilia Waśniowska pozyskała dla realizacji zadania "rozczytywania" dzieci. Inicjowała liczne konkursy literackie, upowszechniała kulturę czytelniczą, jednocześnie kładąc duży nacisk na edukację estetyczną - z jej inicjatywy zorganizowano ekspozycję "Fiknijmy koziołka" (kolekcja koziołków wykonanych przez artystów plastyków), prezentowaną następnie w całym kraju. Była autorką ponad stu tekstów piosenek śpiewanych przez zespoły dziecięce, zaś jej wiersze znajdują się w podręcznikach szkolnych, alamanachach, antologiach i czasopismach.
Od 1990 należała do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Była także członkinią Zarządu Głownego Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza.
Zmarła po długiej i i ciężkiej chorobie. Pochowano ją na cmentarzu przy ul. Lutyckiej.
Lirycznym świadectwem jej zmagań z chorobą nowotworową jest tomik Nie obrażam się na Boga.
Komentarze:
Brak komentarzy.