chmura tagów
Aktualności
Niemalarskie impresje
2020-01-17
"Krótko przed rokiem 1870 trzech młodych ludzi, Monet, Renoir, Pissarro, zwykło siadywać nad brzegiem Sekwany i malować krajobraz. Byli realistami, a głównym ich zainteresowaniem stało się wierne odtwarzanie refleksów światła na wodzie, refleksów, które zdawały się być nieustannym ruchem wypełniającym wodę nowym życiem" - pisał o impresjonistach włoski historyk i krytyk sztuki Lionello Venturi.
Wielu badaczy zwraca uwagę na to, że impresjonizm nie powstał na gruncie wspólnych, rewolucyjnych manifestów artystów przeciwstawiających się dotychczasowej sztuce czy czemuś, co wręcz można byłoby nazwać polityką świata sztuki. Widzą w nim oni raczej naturalną konsekwencję tego, co przez lata poprzedzające powstanie pierwszych impresjonistycznych obrazów na gruncie sztuki się wydarzyło. Tu warto wspomnieć chociażby o stopniowym przeciwstawianiu się akademizmowi, w którym nie tylko upatrywano maniery hamującej rozwój i kreatywne poszukiwania, ale również czegoś, co skazywało na wykluczenie twórców pragnących podążać własną drogą.
Coś z rewolucji
Pamiętajmy, że szansą na zaistnienie, prestiż i finansowy sukces było wystawianie prac na paryskim Salonie i docenienie przez tamtejsze jury, które było nie tylko bardzo konsekwentne w swoich działaniach, ale i konserwatywne w ocenie dzieł. Niespełnienie oczekiwań członków komisji, związanych z Akademią Sztuk Pięknych w Paryżu, skutkowało funkcjonowaniem gdzieś na zapomnianym przez publiczność i wykpiwanym przez większość krytyków marginesie. Skutkiem tego była niedola i ubóstwo, w jakiej żyło wielu odrzuconych przez Salon artystów.